Seraphia666

Irlandka zamknęła drzwi. W kącikach jej ust czaił się złośliwy uśmieszek. Nareszcie zebrała wszystkie składniki potrzebne by wypełnić formułę. Była z siebie bardzo zadowolona. Przez moment stała oparta o drzwi, oddychając głęboko, by uspokoić kołaczące się w piersi serce, bijące tak, jakby chciało się z stamtąd wyrwać. Jeszcze raz spojrzała na skrawek pergaminu, który ściskała w drżącej dłoni. Nie mogę sobie pozwolić na najmniejszy błąd. –Spow